www.IslamKutuphanesi.com

IslamKutuphanesi@IslamKutuphanesi.com

 

 

  “A S R - I  S A Â D E T  !”               

 

                                     

 

        Ey Hoca ! Tüm şeytanlar safta birleşik iken !

 

        RESÛL’ÜN devri ! Her tür fesada eşik iken !

 

        ‘Asr-ı saâdet’ diye, hep översin o asrı !

 

        Fitnenin uyuduğu, kanlı bir beşik iken !

 

                                            *            *            *         

 

        Sezar’ı, evlâtlığı hançerledi ! Bu âdet !

 

        Kardeşlerini, boğan padişahları yâd et !

 

        Tüm hâin dostlarının kimliğini bilerek,

 

        Dertli can verdi  RESÛL ! Bu mu ‘ASR-I SAÂDET ?’

 

                                              *            *            *

 

        RESÛL’ÜN dört can dostu, cihar-ı yâr-i güzîn;

 

        ‘Dört halîfe’ derken ! Halkı saptırmak garezin !

 

        HAK sâde ‘“ÂLÎ ! FÂTMA ! HASAN ! HÜSEYİN’i !

 

        Abâ altına almak için vermemişken izin !”’

 

                     *            *               *              

 

        ‘“Her ümmetin RAHMÂN’a vardır yol göstereni !”’

 

        Diyen ALLAH ! Gönderdi en yüce HAKERENİ !

 

        ‘“Unvanı toprak”’ deyip ‘“şeytan”’ca ret ettiler !

 

        Toprağın babasıyken ! Yöneten tüm evreni !

 

                                              *            *            *

 

        İçilmişken ! ‘“ÂLÎ ve HAKK’a bağlılık andı !”’

 

        ‘Canlı Kur’an’ yerine ! Cansızlar Şah atandı !

 

        ‘“Âdem'e secde etmem !”’ Âyeti belli oldu !

 

        ‘Çıkan fesattan’ şeytan sevindi ! HAK utandı !

 

                                              *            *            *

 

        HAK, ‘Âlî’yi  halife atayın’ dedi diye !

 

        Parolaları oldu önce : EHLİBEYTİ, ye !

 

        Aç bırakılan FÂTMA ! Akciğerini kustu !

 

        Gasp edilen mîrâsı, Hayberdendi hediye !

 

                                               *            *            *

 

        Ayşe anan ! RESÛL’Ü gömdürdü bak ! Evine !

 

        Uydurduğu hadisten ! Herhâlde çok sevine !

 

        Gömdürmedi FÂTMA’YI babasının yanına !

 

        Bu derece kıskançlık ! Yerin dibine ine !

 

                                               *            *            *

 

        O FÂTMA ki ! Cebrâil, Âlî’ye nikâhladı !

 

        O FÂTMA ki ! Meryem’e eşit !  Betûl’dür adı !

 

        Ayağa kalkar idi ! Ona babası bile !

 

        O FÂTMA ki ! HASAN’LA HÜSEYİN’Dİ evlâdı !

 

                                              *            *            *

 

        Âlî’ye kıymak için ! Yine o seve seve,

 

        Başkomutanlık yaptı ! Altında süslü deve !

 

        Binlerce insân öldü ! Öldüremediği Zât ,

 

        Esir alıp ‘Ana’ yı ! Soktu çıktığı eve !

 

                                              *            *            *                                                                                                                

 

        ÂLÎ, ŞAH olana dek ! Çürümüştü cemiyet !

 

        Aynen bugünkü gibi ! Köşe dönmekti niyet !    

 

        Köşe kapmaca ! Buldu nihayet lâyık lider !

 

        Muaviye baş oldu ! Ağır ödendi diyet !

 

                                               *            *            *

 

        Av av ! Yâni ‘HAV HAV’dır ! Muaviye hecesi !

 

                                ‘“Dili dışarı sarkan köpek !”’ Geberecesi !

 

        Âlî’nin şahâdete erdiğini duyunca,

 

        Sevinip dedi:‘Bugün bence kadîr gecesi !’

 

                                                *            *            *

 

        Yirmi yedi Ramazan günü ! Çekti ziyâfet !

 

                    ‘“Fesatçıya mı Arzda Sen verirsin hilâfet !”’

 

        Suçlaması İblîsin hayretle yorumlandı !

 

        İblîs halîfe oldu ! Ne tebdili kıyafet !

 

                                                *            *            *

 

        Kur’an der ki :‘“Bir ir zâlim olduğu vakit Vâli,

 

        Her kültürü yok eder !”’ Karartır istikbâli !

 

        Hırsını yaptı ! Kur’an yerine anayasa !

 

        Bunda var ! Bekir ! Ömer ! Osman’ın ! Çok vebâli !

 

                                                *            *            *

 

        O her şeyi bilene ! Sen iftira edersin !

 

        ‘Üçüne sağken, cennet HAK müjdeledi !’ Dersin !!!

 

        ‘“Âdem ! Cennete girmiş iken bile kovuldu !”’ 

 

        ‘“Andı !”’ Bozarsan İblîs ! Eğer bozmazsan !‘“Ersin !”’

 

                                                *            *            *

 

        Bu nedenle ALLAH der : ‘“Sınanır îmânınız !”’

 

        Bir sırat köprüsünden ! Geçiştir her anınız !

 

        Tavus ! Horoz ! Karga ! Kaz ! Dört kuşu kesmek gerek !

 

        Taht ! Şehvet ! Ömür ! Yemek ! Hırsı yapar kanınız !

 

                                                 *            *            *

 

                                ‘Hav hav !’ Yapay düzeni yıkıp kurdu saltanat !

 

        Dîn alıp satanlara ilk o gerdi kol kanat !

 

        Ekledi birçok Câmi ! RESÛL’ÜN mescidine !

 

        Halkı, Hak’la uyutup soymayı etti sanat !

 

                                                  *            *            *

 

        Dîn ! Siyâset aracı olup yolundan saptı !

 

        Kimi Sünnî ! Mızrakta Kur’an-ı bayrak yaptı !

 

        Kimi Alevî yobaz da ! Aşağı kalmayıp,

 

        HAK aynası Âlî’ye ! ALLAH diyerek taptı !

 

                                                  *            *            *

 

        Geberirken ! Piçini, av av bak etti belâ :

 

        Yezîd mahcûp etmedi onu ! Çıktı Kerbelâ !

 

        HÜSEYİN’İN başını kesince ! Aptes aldı,

 

        İmâmlık etmek için verildiğinde salâ !

 

                                                 *            *            *                                                                                                

 

                                ‘“Sen kan dökenleri mi yapacaksın bir imâm !”’

 

        Sorusu aydınlandı İblîs'in ! Yok istifham !

 

        İsyandan korkan mel’un için ! Tüm sarıklılar,

 

        Düzdü hadîs ve yorum ! Bahşişten alıp ilham !

 

                                                  *            *            *

 

        Dediler: ‘HÜSEYİN’E şehit olmakmış kader !’

 

                    ‘“HAK, kimsenin eceli bir saniye şaşmaz”’ der !

 

                               ‘On Muharrem, aşure günü demek ! Çünkü NÛH ,

 

                                Bugün gemiden çıktı ! Bayramda olmaz keder !’

 

                                                  *            *            *

 

                                ‘İsmail için gökten yüce bir kurbân indi !’

 

                    ‘Şimdi anlaşıldı, o Hazret-i HÜSEYİN’Dİ !’

 

                                ‘Yas tutmak günâh olur, bak kutsal Kâbe bile,

 

         Kerbelâ şerefine, siyah örtü giyindi !’  

 

                           *            *            *

 

                                Ürettiler bu çeşit ! Bir sürü kutsal yalan !

 

        Kanmadı hiçbirine, ‘“and”’ına bağlı kalan !

 

        Nasıl kansın ? Asâdan çıkan o dev yılanla,

 

        Bir olur mu ! Firavun denen zehirli yılan !

 

                                                   *            *            *

 

                   “Sâlih’in dişi olan devesini, der AHMED,

 

        Öldüreni affetmez ALLAH ! Kopsa kıyâmet !”

 

        Bu deve ! ‘Her NEBÎ ve HAK dost’un Sâlih özü !’

 

        Yâni sicili bozuk ümmetlere ! Yok rahmet !

 

                                                  *            *            *

 

        Kader ! ‘Mikdâr’ demektir ! ALLAH değildir zâlim !

 

        ‘Ölçüyü’ bilir ! Zorla kabûl ettirmez âlim !

 

        Bak ! Kusur işleyince, hemen kızarıp yüzün ,

 

        Der : ‘Yarın öbür yüzle, ne olur benim hâlim !’

 

                                                   *            *            *

 

        Siyah Kâbe örtüsü ! Bil ki Kadîr gecesi !

 

        Yüz sürdüğün  siyah taş da ! Onun bilmecesi !

 

        Cennette beyaz imiş ! Yere düşmeden önce !

 

        Âdem Babamız gibi ! Yâni ‘“Rûh”’ güvencesi !

 

                             *            *            *

 

        Yerde bir sürü varken ! ‘“Gökten koç indi !”’ Niçin ?

 

        RÛH, vücûda inince ! Boğazlandığı için !

 

        Ölmedi O ! Yatıyor mağaradaki gibi !

 

        Ayağa kaldır onu ! VİCDÂNLA iyi geçin !

 

                                                      *            *            *

 

        Tohum ! Rahimde ‘Nûh’un gemisi’ gibi yüzer !

 

        Tüm hayvânsal hırslarla yüklü ! Olarak gezer !

 

        Demir atıp ! ‘“Kırkıncı gün”’ batmaktan kurtulur !

 

        Dokuz ay ‘“Onuncu gün !”’ Arza ayak basar er !

 

                                                      *            *            *                                                            

 

        Ölüye ! ‘Kırkıncı gün’ mevlit okunur ! Niçin ?

 

        MUHAMMED gibi tekrâr ! Arza doğması için !

 

        HAK ! RESÛL’E bile der :‘“Bana güzel bir giriş

 

        Ve çıkış ver diyerek duâ et için için !”’

 

                                                      *            *            *

 

        Kerbelânın öcünü ! TÜRK EBU MÜSLİM aldı !

 

        İki mel’unun adı ! TÜRK’E hep tabu kaldı !

 

        Ebû Müslim’in ÂLÎ soyundan atadığı,

 

        İlk onu şehit etti ! Yâni o da çakaldı !

 

                                                      *            *            *

 

        Demek, asalet  RÛH’tur ! Soy sop ise cesettir !

 

        Ceset ! Kemik çengele asılmış kokmuş ettir !

 

        Soy sop ile övünme ! Sedef, tek inci yapar !

 

        Meryem’i bulamazsan ! Kendini hadım ettir !

 

                                                      *            *            *

 

        RÛH bir nefes ! Can ise yumurta ve menidir !

 

        ÂDEM : ne Türk ! Ne Arap ! Ne Rus ! Ne Ermenidir !

 

        ‘“HAKK’ın seçkin ırk !”’ Diye övdüğü Yahûdiler,

 

        Kast sistemine âsî ! Hindistan göçmenidir !

 

                                                      *            *            *

 

        Afrika bile geldi ! Ganimetçilere dar !

 

        Cihâd ordusu gitti ! Ta İspanyaya kadar !

 

        ‘Kâfirleri Müslüman yapmak terânesiyle !’

 

        Hazîneyi altınla doldurdu her iktidar !

 

                                                    *            *            *

 

        Sonra cihâd ! Arap’tan Türk’ün eline geçti !

 

        Her padişah ! ‘HAK dedi beni halîfe seçti !’

 

        ALLAH’ın kullarını ! Kul etti kendisine !

 

        Anadolu’nun kanı ile terini içti !

 

                                                    *            *            *

 

        Anadolu’da çıktı ! Gerçek ulu sultanlar !

 

        Dünyâ ve Ahirete hükmeden komutanlar !

 

        HACI BEKTAŞ ! FAZLULLAH ! MEVLÂNÂ ! ATATÜRK ! Ve ....

 

        Gizli kimliklerini ! Kâlb gözü açık anlar !

 

                                                    *            *            *

 

        İslâm’a karşı Papa ! Çaldı cihâd çanını !!

 

        Körükledi ! Kâfirin aptal heyecânını !

 

        Haçlılar yenilince ! Kurdu Engizisyonu !

 

        Haraç verenler bile ! Zor kurtardı canını !

 

                                                    *            *            *

 

        Baba ! Oğul ! Kutsal Rûh ! Alevden sacayaktı !

 

        Şeytan girmiş diyerek ! Nice mâsûmu yaktı !

 

        Yaktığının içinden ! Papa kendisi çıktı

 

        Bu simsiyah marsığın ! Sâde takkesi aktı !

 

                                                    *            *            *                                                                              

 

        Bu süreçte ! İnsanın mayası parçalandı !

 

        Unuttu ! Ezelde o HAKK’a verdiği andı !

 

                                ‘“RABB’İNİZ DEĞİL MİYİM ?”’ Sorusuna, hep ‘“Evet”’

 

        Demişti herkes ama ! Çoğunun ki yalandı !

 

                                                    *            *            *

 

        Âyet der :‘“Rûhtan size pek az bilgi verildi !”’

 

        Çünkü ! Halkın çok azı özüne duyar ilgi !

 

        Bu yüzden ! Yeminine bağlı kurtulmuş insân,

 

        Yetmiş üçte bir kadar ! Kalanı, siler silgi !

 

                                                   *            *            *

 

                                ‘“Bölük pörçük olmayın”’ der iken Kur’anda RAB !

 

        Mezheb ve tarîkatla  ! Ettiler dîni harab !

 

        Her Baba ! Dede ve şeyh ! Sor bak RESÛL’E çıkar !

 

        Ya bunlar Türk değildir ! Ya da Peygamber Arab !

 

                                                   *            *            *

 

        İki keçisi olsa ! Birini dede alır !

 

        Sonunda ! Alevî’nin belinde ipi kalır !

 

        Şeyh veya hoca ise ! Ya kutubdur ya Mehdî !

 

        Bu zâtlar semirdikçe ! Dîne güven azalır !

 

                                                   *            *            *

 

        Hak’la kul arasında ! Yokken dînde aracı,

 

        Papaz ! İmâm sınıfı ! Toplar halktan haracı !

 

                                ‘“ALLAH şah damarından yakınım sana”’derken !

 

        Hâlâ kendi dışında ! Kıble seçmen ne acı !

 

                                                   *            *            *

 

                     ‘“Konuşlandırılmıştır ! HAK yol üstünde şeytan !”’

 

         Takîyye yapar yani İblîs denen militan !

 

         Kâh dîn adamı olur o ! Kâh devlet adamı !

 

                    ‘Vatan elden gidiyor’ der ! Elden gider vatan !

 

                                                   *            *            *

 

        RESÛL’E ‘“Kitabını oku”’ dendi ! İbret al !

 

        Kendi özünü bilmek ! Ermek için tek kural !

 

        Cihâd yap ! Yâni bencil her sesi susutur ! Sonra,

 

        VİCDÂNDAN sesleneni görüp mülke ol  kral !

 

                                                     *            *            *

 

        Ey Şeyhülislâm olup dîni elinde tutan !

 

                               ‘Kardeş katli Kur’an’a uygun’ dedin be ! Utan !

 

        Nizâmı âlem için ! Öz kardeşine kıyan,

 

        Olur mu hadîsteki hiç mübârek komutan !

 

                                                      *            *            *

 

        HAKK’a ortak simgesi demek ! KONSTANTİNİYE !

 

        ALLAH oğlu ÎSÂ’ya ! Tapılmaktadır diye !

 

        Kim ki gerçek birlikle ! Zapt eder yanlış dini,

 

        HAK kutsallık vasfını ! Ona eder hediye !

 

                                                        *            *            *                                                

 

        Gerçek tevhîd ! O senin fıtratındaki dîndir !

 

        Saklı rûhunu çıkar ! Ortak koşmayı dindir !

 

        Kâbe de MUHAMMED’in yaptığı gibi sen de,  

 

        İçinde ve dışında ! Her putu kırıp indir !

 

                                                         *            *            *

 

        O vakit MEHDÎ çıkmış gibi ! Bir olur beşer !

 

        Herkes özünü bulup hayıra dönüşür şer !

 

        ‘“Ol”’ diyenin dediği ! Hemence oluverir !

 

        Rûhlar olur komutan ! Ve canlar mübârek er !

 

                                                        *            *            *

 

        Kalmaz sen ve ben farkı ! Kalkar bütün ihtilâf !

 

        Ne doğum var ! Ne ölüm ! Çünkü Arz ve ten şeffaf !

 

        Vâris olunup yiten cennete ! Yâni Arza !

 

        Onu yoğunlaştıran Âdem’i ! HAK eder af !

 

                                                         *            *            *

 

        ‘ASRISAÂDET başlar !’ Bitip felâket demi !

 

        ‘“ERRAHMÂN Arşa inip”’ kucaklar ! Son Âdem’i !

 

        O çağ ilerde değil ! Şimdi de bil mevcûddur !

 

        Zaman ile mekânın dışına çık sen emi !

 

                                                          *            *            *

 

        Uluğ ! Dîn tarihine çıplak bir mesaj verdi !

 

        Tabuları yıkmanın üst noktasına erdi !

 

        Evrensel bütünlüğü ! Tekrâr kurmak amacı !

 

        HAK, İblîsi bölücü değilken ! Çok severdi !