75- KIYÂMA SURESİ

Mekkîdir, kırk âyettir.

(Sûrede kıyametten bahsedildiği için bu ad verilmiştir.)

Rahman ve Rahîm Allah Adıyla

1- Andolsun kıyâmet gününe.

2- Ve andolsun kendini kınayıp duran nefse.

3- Sanıyor mu insan, kemiklerini hiç mi toplayamayız?

4- Evet, değil kemiklerini, parmak uçlarını bile düzüp koşmaya gücümüz yeter.

5- Hayır, insan, ilerde olanı yalanlamak ister.

6- Ve kıyâmet günü ne vakit diye sorar.

7- Ve şaşırıp gözler dikilince.

8- Ve ay tutulunca.

9- Ve güneşle ay birleştirilince.

10- İnsan der ki o gün, nerede kaçacak yer?

11- Hayır, yok kaçacak, sığınacak yer.

12- O gün Rabbinin katındadır karâr edilecek yer.

13- O gün önce yaptığı da haber verilir insana, sonra yaptığı da.

14- Hayır, insanın âzası, aleyhine tanıklık eder.

15- Özürlerini ortaya dökse de.

16- Vahyi, acele edip okumak için dilini oynatıp durma.[1][1]

17- Şüphe yok ki onu toplayıp unutturmamak da bize düşer, okumak ve tertîb etmek de.

18- Onu okuduk mu, uy okuyuşuna.

19- Onu anlatıp bildirmek de şüphesiz, bize düşer.

20- Hayır, siz geçip gideni seversiniz.

21- Ve âhireti bırakırsınız.

22- O gün yüzler parlar, güzelleşir.

23- Ve Rablerine bakar.[2][2]

24- Ve yüzler, asılır, kararır.

25- Bellerini kıracak bir felâketi bekler.

26- Hayır; can, köprücük kemiklerine gelince.

27- Ve bir okuyup üfleyen yok mu denince.

28- Ve şüphe yok ki bu çağın, bir ayrılık çağı olduğunu anlayınca.

29- Ve baldır, baldıra dolaşınca.

30- O gün, Rabbinin tapısına götürülür.

31- O, ne birşeyi vermiştir sadaka olarak, ne namaz kılmıştır.

32- Ve fakat yalanlamıştır, yüz çevirmiştir.

33- Sonra da salına-salına yakınlarının yanına gitmiştir.

34- Kötülük sana gerek, gene de kötülük sana.

35- Sonra da kötülük sana gerek de gene kötülük sana.

36- Yoksa insan, sanır mı ki kendi keyfine bırakılır?

37- Erlik suyundan dökülen bir katre değil miydi?

38- Sonra bir kan pıhtısı oldu da onu yarattı, âzasını düzüp koştu.

39- Derken ondan da erkek, dişi, çiftler yarattı.

40- Bunları yapanın, ölüyü diriltmeye gücü mü yetmez?