Hz. Ali (a.s), Hz. Mehdi (a.s)’ın sıfatlarıyla ilgili şöyle buyurmuştur:
“O’nun sığınak vermesi, hepinizin sığınak vermesinden daha geniştir; ilmi hepinizin ilminden daha çoktur; sıla-i rahmi (akrabalarla ilişkisi) ise hepinizinkinden daha fazladır... Onu görmeyi ne kadar da gönlüm istiyor.”[1]
İmam Sadık (a.s) buyurmuştur ki:
“Bu ümmet nasıl, Allah Teala’nın Yusuf hakkında davrandığı gibi kendi hücceti (Hz. Mehdi -a.s-) hakkında da davranmasını ve bu konuda O’na (zuhur etme) izni verinceye dek (tanınmayacak bir şekilde) onların pazarlarında dolaşmasını ve sergileri üzerine ayak basmasını inkar edebilir!”[2]
İmam Sadık (a.s) buyurmuştur ki:
“Halk kendi İmamını arar durur (onu bulmaya ve O’nu görmeye çalışırlar). Oysa O (Hz. Mehdi -a.s-), hac mevsiminde hac merasimine katılır ve onları görür, ama onlar O’nu göremiyorlar.”[3]
Hz. Ali (a.s) buyurmuştur ki:
“Mehdi (a.s) Beyt’ul- Mukaddes’e girecek ve İmam olarak halkla namaz kılacak... İsa (a.s) da O’nun arkasında namaz kılacak ve O’na biat edecektir.”[4]
İmam Sadık (a.s) buyurmuştur ki:
“Kâim’imiz kıyam ettiğinde, Hz. Ali (a.s)’ın elbisesini giyecek ve O’nun siresi esası üzere hareket edecektir.”[5]
İmam Sadık (a.s) buyurmuştur ki:
“Neden Kâim (Hz. Mehdi -a.s-)’in kıyamı hakkında bu kadar acele ediyorsunuz? Allah’a and olsun ki, O’nun elbisesi kalın (sert) ve yemeği ise katıksızdır. O’nun kıyamı, kılıç ve kılıcın altında ölümden başka bir şey değildir!”[6]
Hz. Ali (a.s) buyurmuştur ki:
“... (Hz. Mehdi) elini kulların başına koyacaktır. Böylece her müminin kalbi, demir parçalarından daha sağlam olacak ve Allah-u Teala O’na kırk kişinin gücünü verecektir.”[7]
İmam Sadık (a.s)’ın ashabından biri İmam’a: “Hz. Mehdi’nin evi ve karargahı neresidir?” diye sorduğunda, İmam (a.s) şöyle buyurdular:
“Hükümdarlık yurdu, Kufe’dir; yargı ve hüküm verme meclisi, Kufe’nin mescid-i camisidir; beyt’ul-mal’ı ve ganimetlerin taksim edildiği yer, Sehle camisidir; istirahat ve tenha kaldığı yer ise, Necef’in beyaz (kupkuru-serap) arazileridir.”[8]
İmam Sadık (a.s) buyurmuştur ki:
“Hz. Mehdi (a.s), her kavmin işlerinin içyüzünden (sakladıkları şeyden) haber verir ve dostunu düşmanından ferasetle tanır.”[9]
İmam Rıza (a.s) buyurmuştur ki:
“Kâim’imiz (Hz. Mehdi -a.s-) kıyam ederse, kan ve terden (savaşmaktan) başka bir şey olmayacaktır. İnsanlar sürekli (savaş için) eyerler üzerinde olacaklar. Kâim’in elbisesi kalın (sert), yemeği ise katıksızlıktan (kuru ekmekten) başka bir şey değildir.”[10]
İmam Hüseyin (a.s) buyurmuştur ki:
“Bizden olan Kâim’de (Hz. Mehdi’de) peygamberlerden bir sünnet vardır... Nuh (a.s)’dan, ömrünün uzun olmasıdır; İbrahim (a.s)’dan, doğumunun gizli olup halktan uzak durmasıdır; Musa (a.s)’dan, korku ve gaybete çekilmesidir; İsa (a.s)’dan, halkın O’nun hakkında ihtilafa düşmesidir; Eyyub (a.s)’dan, sıkıntıdan sonra genişliğe kavuşmasıdır; Muhammed (s.a.a)’den ise kılıçla kıyam etmesidir.”[11]
İmam Bakır (a.s) buyurmuştur ki:
“...Daha sonra (Hz. Mehdi -a.s-) Kufe’ye dönecek, üç yüz on küsur kişiyi, dünyanın her tarafına gönderecek ve onların omuzları arası ve göğüslerine elini çekecek ve artık onlar hiçbir yargı ve hükümde aciz kalmayacaklardır.”[12]
Resulullah (s.a.a) buyurmuştur ki:
“Mehdi’nin alametlerinden biri de; valilere karşı şiddetli davranması (anları sıkıca denetim ve gözetimi altında bulundurması), mal bağışlamada cömert olması yoksullara karşı da şefkatli ve merhametli davranmasıdır.”[13]
Hz. Ali (a.s) buyurmuştur ki:
“O (Hz. Mehdi -a.s-) kötü yargıçları... ve zalim amirleri işten azledecek; yeryüzünü, hakkın üzerini örten her zalimden temizleyecek; kendisi de adaletli davranacaktır.”[14]
İmam Hüseyin (a.s) buyurmuştur ki:
“Sahib’ul- Emr (Hz. Mehdi -a.s-), sekiz ay boyunca kılıcını (savaşmak için) omzuna alacaktır.”[15]
16- Sapıkları Üç Gün Boyunca Hakka Davet Etmesi
İmam Sadık (a.s) buyurmuştur ki:
“Hz. Mehdi (a.s), sapık bir gruba yönelerek onlara öğüt verecek ve üç gün boyunca onları hakka davet edecektir. Onlar azgınlık ve küfürlerini arttırdıklarında artık onların öldürülmesini emredecek ve böylece hepsi kılıçtan geçirilecektir.”[16]
İmam Bakır (a.s) buyurmuştur ki:
“Resulullah (s.a.a) ümmetine karşı yumuşak ve şefkatle davranırdı. Oysa Kâim (Hz. Mehdi -a.s-) öldürmek üzere olan bir tavır takınacaktır. Kendisiyle birlikte bulunan kitapta, (muhalifleri) öldürmek ve kimseyi tövbeye çağırmamakla emr olunmuştur. O’na kaşı düşmanlık eden kimsenin vay haline!”[17]
İmam Bakır (a.s) şu ayet hakkında: “Kim zulme uğradıktan sonra nusret bulursa (intikam alırsa)...”[18] buyurmuştur ki:
“Bu ayetteki intikam alacaktan maksat, Kâim (Hz. Mehdi -a.s-)’dir. O kıyam ettiği zaman, Beniümeyye’den, yalancı, dolandırıcı ve hilekarlardan intikam alacaktır.”[19]
Mi’raç hadisinde Allah-u Teala, İmam Hüseyin’in şahadet olayını Hz. Peygamber (s.a.a)’e açıkladıktan sonra şöyle buyurmaktadır:
“Daha sonra O’nun (İmam Hüseyin’in) sulbünden birisini çıkaracağım ve O’nunla Hüseyin’nin intikamını (düşmanlarından) alacağım... O, yeryüzünü adalet ve kıstla dolduracak; korku ve dehşet O’nunla hareket edecek; O, o kadar öldürecek ki, O’nun hakkında şüpheye düşülecektir.”[20]
İmam Bakır (a.s) buyurmuştur ki:
“Kâim (Hz. Mehdi -a.s-) kıyam ettiğinde, yolları genişletecek... yol üzerinde olan her camiyi yıkacak; yola bakan her pencereyi ve yola yönelik olan her balkonu, su dökülen her çukur ve oluğu kapatacaktır.”[21]
İmam Mehdi (a.s) buyurmuştur ki:
“...Mallarınıza gelince; onları ancak temizlenmeniz için kabul ediyoruz. Öyleyse isteyen versin, istemeyen vermesin... Bize verdiğinizden, ancak pâk ve tertemiz (helal) olan kabul olur.”[22]
İmam Bakır (a.s) buyurmuştur ki:
“Resulullah (s.a.a) cahiliye işlerini (adet ve geleneklerini) yok ettiği gibi, Mehdi (a.s) da kendisinden önceki (hurafe ve saçma-sapan) şeyleri yok edecektir ve İslam’ı yeni bir şekilde başlatacaktır.”[23]
Hz. Ali (a.s) buyurmuştur ki:
“Halk, hidayeti (hak ve doğru olanı) isteklerine yönlendirdiklerinde, Hz. Mehdi (a.s) da istekleri hidayete yönlendirecektir. Halk, Kur’ân’ı, kendi görüş ve fikirlerine göre yorumladıklarında, Hz. Mehdi (a.s) da, görüş ve fikirleri Kur’an’a tabi kılacaktır.”[24]
İmam Sadık (a.s) buyurmuştur ki:
“İlim yirmi yedi kısımdır. Peygamberlerin getirdikleri ilmin tümü ise iki kısımdır. Halk bugüne kadar o iki kısımdan fazlasını tanımamışlardır. Kâim (Hz. Mehdi -a.s-) kıyam ettiğinde, diğer yirmi beş kısmını da çıkaracak ve onları halkın arasında yayacaktır.”[25]
Resulullah (s.a.a) buyurmuştur ki:
“Kâim (Hz. Mehdî), benim evlatlarımdandır... O’nun sünneti benim sünnetimdir; halkı, benim din ve şeriatım üzere doğrultacak ve onları Allah’ın kitabına davet edecektir.”[26]
Hz. Ali (a.s) buyurmuştur ki:
“Mehdi (a.s), adalet siresini (onun nasıl uygulandığını) size gösterecektir; Kitap ve sünnetin ölen (uygulanmayan) hükümlerini diriltecektir.”[27]
İmam Bakır (a.s) buyurmuştur ki:
“Muhammed Ehl-i Beyti’nden olan Kâim (Hz. Mehdi -a.s-) kıyam ettiğinde Kur’an’ı, Allah-u Teala’nın nazil ettiği şekilde halka öğretmeleri için bazı kimselere çadırlar kuracaktır.”[28]
İmam Bakır (a.s) buyurmuştur ki:
“Kâim (a.s) zuhur ettiğinde, halkın arasında eşitlik icat edecektir. Öyle ki artık zekat (sadaka) almaya muhtaç bir kimse görülmeyecektir.”[29]
İmam Bakır (a.s) buyurmuştur ki:
“Bizden olan Kâim (Hz. Mehdi) kıyam ettiğinde, korkuyla yardım olunacak ve zaferle teyit edilecek.... O’nun saltanatı (hükümet ve egemenliği) doğu ve batıyı kapsayacak... yeryüzünde onarılmamış olan bozuk hiçbir şey kalmayacaktır.”[30]
Hz. Ali (a.s), Hz. Mehdi (a.s)’ın tavsifinde şöyle buyurmuşlardır:
“Mehdi (a.s), her Müslüman kulu (köleyi), alıp serbest bırakacaktır; her borçlunun borcunu ödeyecektir; her mazlumun hakkını zalimden alacaktır; her ölenin borcunu ödeyecek ve ailesini yardım sigortasına bağlayacaktır.”[31]
Resulullah (s.a.a) Mehdi (a.s) hakkında şöyle buyurmuştur:
“Mehdi, hazineleri çıkaracak ve servetleri (halkın arasında) taksim edecektir.”[32]
İmam Sadık (a.s) buyurmuştur ki:
“Kâim’imiz (Hz. Mehdi -a.s-) kıyam edinceye dek, şiilerimizin elinde bulunan bütün yerler onlar için helaldir; onların ellerinde bulunan yerlerin vergisinden bir miktarını alacak ve yeri onların yetkisinde bırakacaktır. Başkalarının elinde olan yerlere gelince; bu yerlerin geliri onlara haramdır. Kâimimiz kıyam ettiğinde, (onların ellerinde bulunan) yerleri onlardan alacak ve onları aşağılandıkları bir halde oradan çıkaracaktır.”[33]
Resulullah (s.a.a) buyurmuştur ki:
“Mehdî, benim ümmetimdedir... Bir adam O’nun huzuruna gelerek: “Ya Mehdi, bana bağışta bulun, bana bir şey ver” diyecek; Mehdi de onun taşıyabileceği kadar onun eteğine (mal ve servet) dökecektir.”[34]
İmam Sadık (a.s) buyurmuştur ki:
“Mehdi (a.s), ashabını bütün şehirlere gönderecek, onlara adalet ve ihsanla davranmayı emredecek, onları çeşitli iklimlerde (bölgelerde) hakimler yapacak ve onlara şehirleri onarmayı emredecektir.”[35]
İmam Bakır (a.s), Hz. Mehdi (a.s)’ın tavsifinde şöyle buyurmuştur:
“Mehdi (a.s), yılda iki defa size bağışta bulunacak ve ayda iki defa size rızk (yiyecek) verecektir. Onun zamanında size hikmet verilecek; öyle ki, kadın kendi evinde Allah’ın kitabı ve Resulullah’ın sünneti üzerine hüküm verecektir.”[36]
İmam Sadık (a.s) buyurmuştur ki:
“Kâim’imiz kıyam ettiğinde, her servet ve hazineyi sahibine haram kılacaktır. Bundan dolayı onu Hazrete getirecekler, O da o mallardan yardım alacak (halkın maslahatı için o malları uygun gördüğü yerlerde harcayacak)tır.”[37]
Resulullah (s.a.a) buyurmuştur ki:
“Ali bin Ebî Talib, ümmetimin İmamıdır... beklenilen Kâim (Hz. Mehdi) de O’nun evlatlarındandır; Allah-u Teala yeryüzünü, O’nun vasıtasıyla cevr ve zulümle dolduğu gibi adalet ve kıstla dolduracaktır.”[38]
İmam Bakır (a.s) buyurmuştur ki:
“Kâim’imiz kıyam ettiğinde, (Beyt’ul-malı) eşit olarak bölecek ve Allah’ın yaratıkları hakkında -ister iyi olsunlar ister kötü- adaletle davranacaktır.”[39]
Resulullah (s.a.a) buyurmuştur ki:
“Mehdi (a.s), mazlumların hakkını (zalimlerden) geri alacaktır. Öyle ki, eğer insanın dişinin altında bile bir hak olursa, onu hak sahibine geri çevirmek için oradan çıkaracaktır.”[40]
İmam Hasan Askeri (a.s), Hz. Mehdi (a.s)’ın tavsifinde şöyle buyurmuştur:
“Hz. Mehdi (a.s) kıyam ettiğinde, Hz. Davud’un hükmettiği gibi -halkın arasında bir şahit istemeksizin- hükmedecektir.”[41]
* * *
1- Kur’ân-ı Kerim.
2- El-İmam’ul- Mehdî, Kazvinî, Muesseset’ul- Vefa, Kum.
3- Bihar’ul- Envar, Meclisî, Dar’ul- Kutub’il- İslamiyye, Tahran, h. k. 1398.
4- Tehzib’ul- Ahkam, Şeyh Tusî, Dar’ul- Kutub’il- İslamiyye, H. Ş. 1368.
5- Tefsir’ul- Burhan, Behrani, Dar’ul- Kutub’il- İslamiyye.
6- Sünen-i Tirmizî, Tirmizî, Dar’ul- Fikr, Beyrut, h. k. 1408.
7- Sırat’ul- Mustekim, Beyazî, el-Mektebet’ul- Murtezeviyye, Necef, h. k. 1384.
8- İlel’uş- Şerayi’, Saduk, Mektebet’ud- Daverî, Kum, Bîta.
9- El-Ğaybet, Tusî, Muesseset’ul- Mearif’il- İslamiyye.
10- El-Ğaybet, Nu’manî, Muesseset-u A’lemî, Beyrut.
11- Kâfî, Kuleyni, Dar’ul- Kutub’il- İslamiyye, Tahran.
12- Kemal’ud- Din, Saduk, Muesseset’un- Neşr’il- İslamî, Kum, h. k. 1405.
13- Keşf’ul- Ğumme, Ebu’l- Futuh İrbilî, Dar’ul- Ezvâ’, Beyrut, Bîta.
14- Kamil’uz- Ziyarat, İbn-i Kuluye, Mektebet’ul- Murtezeviyye, Necef, 1356.
15- Mihac’ud- Diraye, Hoî, Bonyad-i Ferhengi İmam’il- Mehdi (a.s), Kum, h. k. 1405.
16- Muntehab’ul- Eser, Safî, Neşr-i Kitab-i Kum, h. k. 1373.
17- Mevsuat-u Ehadis’il- İmam’il- Mehdi, Kuranî, Muesseset’ul- Mearif’il- İslamiyye, Kum, 1411.
18- Nehc’ul- Belağa, Seyyid Rezî, Tercüme-i Feyz’ul- İslam.
19- Nevâib’ud- Duhur, Mircihanî, Kitaphane-i Sadri 1369.
20- Vesail’uş- Şia, Şeyh Hürr-i Amilî, Dar-u İhya’it- Turas, Beyrut, h. k. 1391.
21- Yevm’ul- Halas, Kamil Süleyman, Dar’ul- Kitab’il- Lübnanî, Beyrut, h. k. 1402.
[1] - Bihar, C. 51, S. 115, H. 14.
[2] - Kâfî, C. 1, S. 134, H. 885.
[3] - Vesail’uş- Şia, C. 8, S. 96, H. 9.
[4] - İmam’ul- Mehdi, S. 557.
[5] - Vesail’uş- Şia, C. 3, S. 348, H. 7.
[6] - Bihar, C. 52, S. 354.
[7] - Kemal’ud- Din, S. 653.
[8] - Nevâib’ud- Duhur, C. 3, S. 125.
[9] - Sırat’ul- Mustakim, C. 2, S. 254.
[10] - Bihar, C. 52, S. 359.
[11] - Keşf’ul- Ğumme, C. 3, S. 329.
[12] - El-İmam’ul- Mehdi, S. 543.
[13] - Mevsuat-u Ehadis’il- Mehdi, C. 1, S. 246, H. 152.
[14] - Bihar, C. 51, S. 120, H. 23.
[15] - Kemal’ud-Din, S. 318, H. 5.
[16] - Nevâib’ud- Duhur, C. 3, S. 142.
[17] - Ğaybet-i Nu’manî, S. 153.
[18] - Şura/ 41.
[19] - Tefsir-i Burhan, C. 1, S. 212.
[20] - Kamil’uz- Ziyarat, S. 332.
[21] - Ğaybet-i Şeyh Tusî, S. 475.
[22] - Ğaybet-i Şeyh Tusî, S. 290.
[23] - Ğaybet-i Nu’manî, S. 152.
[24] - Nehc’ul- Belağa, H. 138.
[25] - Mevsuat-u Ehadis’il- Mehdi (a.s), C. 4, S. 53.
[26] - Bihar, C. 51, S. 73, h.19.
[27] - Bihar, C. 51, S. 73, H. 19.
[28] - Nevaib’ud- Duhur, C. 3, S. 409.
[29] - Bihar, C. 52, S. 390 , H. 212.
[30] - Minhac’ul- Beraa, C. 8, S. 353.
[31] - İmam Mehdi (a.s), S. 631.
[32] - Müntehab’ul- Eser, S. 472.
[33] - Kâfi, C. 1, S. 408.
[34] - Sünen-i Tirmizî, C. 4, S. 439, H. 2232.
[35] - Yevm’ul- Halas, S. 395.
[36] - Ğaybet-i Nu’manî, S. 158.
[37] - Tehzib’ul- Ahkam, C. 4, S. 144, H. 402.
[38] - Keşf’ul- Ğumme, C. 3, S. 328.
[39] - İlel’uş- Şerayi, S. 161.
[40] - Mevsuat-u Ehadis’il- Mehdi, C. 1, S. 221.
[41] - Kâfî, C. 1, S. 509, H. 13.