Ehl-i Sünnet’te Mehdilik İnancı

Hüccetu'l İslam Mehdi Fakih İmani

Hz. Resul-i Ekrem sallâ’llâhu aleyhi ve alih buyuruyor ki:

“Kim Mehdi’yi yalanlarsa, şüphesiz kafir olmuştur.”

Yine buyuruyor ki:

“Kim Mehdi’nin zuhur edeceğini inkar ederse, şüphesiz ki (Allah tarafından) Muhammed’e nazil olanı inkar etmiştir.”

Beklenen Mehdi (a.s) ve İslam’da Ondan Söz Eden İlk Kişi

Hadis, Tarih, Akaid ve Tefsir alanlarında yazılan gerek Şii, gerekse Sünni kaynaklara şöyle bir göz atılırsa, “Hz. Mehdi” ve onun evrensel kıyamından söz eden ve sahte Mehdilere meydan vermemek için onun özelliklerini en ufak ayrıntılarına kadar açıklayan ilk kişinin, Resulullah sallâ’llâhu aleyhi ve alih olduğu görülecektir.

Bu kaynaklara müracaat edildiğinde, Resulullah sallâ’llâhu aleyhi ve alih’in,Tevhid, Nübüvvet, Mead ve kendinden sonraki İmamet ve hilafet meselesinden sonra üzerinde en çok durduğu konunun dünyayı barış ve huzurla dolduracak son halifesi Mehdi konusu olduğu da görülecektir.

Bu nedenledir ki, Hadis, Tarih ve Akaid alanlarında yazılmış olan sayısız kaynakların bir bölümü “Mehdilik” konusuna ayrılmış olmakla birlikte, sadece Sünni alim ve yazarlar tarafından bu konunun ispatı hususunda müstakil olarak kaleme alınan yüz kırkın üzerinde kitap mevcuttur.[1]

Sonuç olarak şunu söylemek gerekir ki, gerek Mehdilik meselesinin İslam akidesindeki yeri, gerekse Hz. Mehdi’nin yeryüzünü adaletle dolduracağı, emniyet, huzur ve refahı sağlayacağı gibi inançların doğruluğu konusunda Şia ve Ehl-i Sünnet ittifak içerisindedir.

Eskilere döndüğümüzde de İbn-i Hazm-ı Zahiri (ölm: H. 456) ve İbn-i Haldun Mağribi (ölm: H. 808) gibi konu hakkında görüş belirtme salahiyetine sahip bulunmayan bir iki kişinin dışında hemen bütün İslam alimlerinin “Mehdilik” meselesinin tartışma götürmez bir İslami inanç olduğunu kabul ettiklerini görürüz.

Bu nedenledir ki, bu konudaki inkarcı kitap, makale ve şahıslara karşı Şia alimlerinden daha çok Ehl-i Sünnet alimleri reddiye yazmışlardır.

Aşağıda, bu hususta çoğu Ehl-i Sünnet bilginlerince kaleme alınan reddiyelerin bir kısmına değinerek değerli okurlarımızı bu konuda aydınlatmakta yarar görüyoruz.

Hz. Mehdi (a.s)’ı İnkâr Eden ve Bu Konudaki Hadisleri Yalanlayanlara Karşı, Ehl-i Sünnet ve Şia Uleması Tarafından Yazılan Reddiye ve Cevaplar

1- “İbraz-ul Vehm-il Meknun Min Kelâm-i İbn-i Haldun”, Ebulfeyz Seyyid Ahmet b. Muhammed b. Sıddık Gimari, eş-Şafii, el-Ezheri, el-Magribi (ölm: H. 1380), Terakki matbaası, H. 1347, Dimaşk. Bu kitapta, İbn-i Haldun’un Mehdilik ile ilgili şüphelerine cevap verilmişir

2- “İbraz-ul Vehm Min Kelam-i İbn-i Hazm”, Ebulfeyz Seyyid Ahmet b. Muhammed b. Sıddık Gimari, Terakki matbaası, Dimaşk, H. 1347.

3- “el-İhticacu bil-Eser Alâ Men Enkere-l Mehdiyy-el Muntazar”, Şeyh Hammud b. Abdullah Tuveyciri, Medine İslam Üniversitesi Öğretim Üyesi. İki cilt halinde basılan bu kitabını, Katar kadısı İbn-i Mahmud’a cevap olarak yazmıştır. 1. cildi H. 1394’de, 2. cildiyse H. 1396’da Riyad’da basılmıştır.

4- “İla Meşihat-il Ezher”, Iraklı Şeyh Abdullah Sebti, bu kitabı Sa’d Muhammed Hasan’ın “el-Mehdeviyyetu Fi’l-İslam” adlı eserine reddiye olarak yazmıştır ve H. 1375’te Bağdat’ta basılmıştır.

5- “Tahdik-un Nazar Fi Ahbar-il İmam-il Muntazar”, Şeyh Muhammed Abdulaziz b. Mani (H. 1385), Hz. Mehdi konulu hadislerin ispatı ve İbn-i Haldun’a reddiye olarak kaleme alınmıştır.

6- “el-Cezm Li-Fasl-ı İbn-i Hazm”, Şeyh Kazım Hilli (D. 1300), İki cilt, İbn-i Hazm’in “el-Fasl fi-l Milel ve’l- Ehva ve-n Nihal” adlı eserinde Mehdilik ile ilgili sözlerine reddiyedir. (Bkz. ez-Zeria, c. 5, s. 104)

7- “er-Reddu Alâ Men Kezzebe Bil-Ahâdîs-is Sahihet-il Varideti Fi-l Mehdi”, Abdulmuhsin el-Abbad; Medine İslam Üniversitesi Öğretim Üyesi, aynı üniversitenin çıkardığı dergi, sayı 45, s. 297-328 ve sayı 46, s. 361-383. Şeyh İbn-i Mahmud’un “La Mehdiyye Yuntazaru Ba’de-r Resul...” adlı kitabına reddiye olarak yazılan bu makalede Mehdi ve kıyamı tarih ve hadis açısından incelenmiştir. Yazar, Hz. Mehdi’nin doğumu konusunda hem Şii hem de çoğu Sünni ulemasıyla farklı görüşe sahipse de, Mehdilik inancını kabul etmiştir.

8- “el-Mehdi ve Ahmed Emin”, Muhammed Ali Züheyri, H. 1370, M. 1950, Necef.

9- “Maa-d Doktor Ahmed Emin Fi Hadis-il Mehdi ve’l Mehdeviyye” Muhammed Emin Zeynüddin, Necef, H. 1371 - M. 1951.

Bu iki kitap Ahmet Emin’in “el- Mehdi ve-l Mehdeviyye” adlı eserine karşı yazılan birer reddiyedir.

10- “Nakd-ul Hadis Beyn-el İçtihad ve’t Taklid”, Seyyid Muhammed Rıza Hüseyni, Libyalı Ali Hüseyn Saih’e reddiye olarak yazılmıştır, 2. Baskı, Kum H. 1417.

11- “el-Vehm-ul Meknun Fi’r Reddi Ala İbn-iHaldun”, Ebu-l Abbas b. Abdulmü’min Magribi.

12- “Hude’l Gafilin İle-d Din-il Mubin”, Seyyid Mehdi Salih Keşvan-ı Kazvini. Bu kitap, Mehdilik hakkında İbn-i Hazm’e verilen reddiyelerden derlenmiş ve H. 1335’te tamamlanmıştır.[2]

Mehdi-i Muntazar’ın Zuhur ve Kıyamını İnkar Eden ya da Yalanlayan, Allah’ın, Peygamberine İndirdiğini İnkar Etmiş Olur

Aşağıda, Resul-i Ekrem’den nakledilen şu iki hadis, Hz. Mehdi ve kıyamını inkar eden kimselerin küfrünü açıkça ortaya koymaktadır.

1- “Mehdi’nin çıkışını inkar eden, Muhammed’e İnderileni inkar etmiştir...”

2- “... Mehdi’yi inkar eden şüphesiz kâfirdir.”

Mezkur hadisleri nakleden Ehl-i Sünnet kaynakları sırasıyla şunlardır:

1- “Fevaid-ul Ahbar”, Ebu Bekir Ahmed b. Muhammed İskafi (ölm: H. 260)

2- “Cem’ul Ahadis-il Varide fi-l Mehdi”, Hafız Ebu Bekir b. Hayseme, (ölm: H. 279).

3- “Maani-l Ahbar”, Ebu-l Bekir Muhammed b. İbrahim Kelabazi Buhari (ölm: 380)

4- “Ravd-ul Enf ve Şerh-us Sire”, Ebu Kasım Abdurrahman Süheyli (ölm: 581), c. 2, s. 431. (Malik b. Enes Muhammed b. Münkedir’den, o da Cabir’den rivayet etmiştir)

5- “İkd-ud Dürer fi Ahbar-il Mehdi-il Muntazar”, Yusuf b. Yahya Makdisi eş-Şafii (ölm: 685), s. 157. “Fevaid-ul Ahbar”, İskafi ve “Şerhu-s Sire”, Ebu-l Kasım Süheyli’den naklen.

6- “Feraid-us Simtayn”, Şeyh İbrahim b. Muhammed Hamvini (ölm: 730), c. 2, s. 337, No. 585, “Maani-l Ahbar” Ebu Bekir Muhammed b. İbrahim’den naklen.

7- “Lisan-ul Mizan”, İbn-i Hacer Askalani (ölm: 852), c. 4, s. 147, Mısır Baskısı; s. 130, Haydarabad Baskısı, “Maan-il Ahbar”dan naklen.

8- “el-Örfü-l Verdi Fi Ahbari-l Mehdi”, Celaleddin Suyuti (ölm: 911), s. 161, “Fevaid-ul Ahbar”’dan naklen.

9- “el-Kavl-ul Muhtasar fi Alamât-il Mehdi-il Muntazar”, İbn-i Hacer eş-Şafii el-Mekki (ölm: 974) s. 56, Şam, Zahiriye Kütüphanesindeki el yazmasından alınan kopya, Kum’daki Ayetullah Mar’aşi kütüphanesinde mevcuttur, (Fevaid-ul Ahbar ve Şerh-us Sire’dan naklen...)

10- “el-Fetave-l Hadise”, İbn-i Hacer-i Mekki s. 37.

11- “el-Burhan Fi Alâmât-i Mehdi-i Ahir-iz Zaman”, Muttaki Hindi (ölm: 975).

12- “Levaih-ul Envar-il ilahiye...”, Şeyh Muhammed b. Ahmet Sefarini el-Hanbeli (ölm: 1188), c. 2, Hz. Mehdi konulu “el-Faidet-ul Hamise” adlı bölümü; Hafiz İskafi’den naklen. (Adı geçen kaynakta ravi Cabir b. Abdullah’ın güvenirliği konusunda övgüyle söz edilmiştir.)

13- “Yenâbi-ul Mevedde”, Süleyman b. İbrahim Kunduzi (ölm: 1294), 78. Babın başları, Cabir b. Abdullah Ensari’den naklen.

14. “el-İzae Li Ma Kâne ve Mâ Yekunu Beyne Yedey-is Sa’eh”, Seyyid Muhammed Sıddık Kanuci Buhari (ölm: 1307) s. 137, “Cem-ul Ahadis-il Varide Fi-l Mehdi” İbn-i Hayseme ve “Fevaid-ul Ahbar” İskafi’den naklen.

15- “El-Mehdiyyu’l Muntazar”, Ebulfazl Abdullah b. Muhammed Sıddık (ölm: 1308), s. 94 “Fevaid-ul Ahbar”’dan naklen.

Hz. Mehdi (a.s) Hakkındaki Hadisler Sağlamlık Açısından En Yüce Konumdadırlar

Hz. Mehdi aleyhi’s-selâm hakkında yazılan veya onunla ilgili hadisleri içeren kitaplara bir göz attığımızda şu gerçekle karşılaşıyoruz ki, Hz. Resulullah sallâ’llâhu aleyhi ve alih’in Hz. Mehdi aleyhi’s-selâm hakkındaki hadislerini sahabe vasıtasız olarak direkt Hz. Resulullah sallâ’llâhu aleyhi ve alih’den nakletmiş ve yaymışlardır. Biz bu makalede yalnız, Ehl-i Sünnet’in konuyla ilgili kaynak kitaplarında sahabeden adı geçen kırkı aşkın ravinin isimlerini zikretmekle yetineceğiz. Hz. Mehdi ile ilgili hadisleri bu kadar sahabenin nakletmesi bile, bu hadislerin sıhhat, tevatür ve Hz. Resulullah sallâ’llâhu aleyhi ve alih’den sadır olduğunun kesinliğine en büyük delillerinden biridir. Bu gösteriyor ki, Mehdilik mevzusu asil İslami bir inanç olup bu konudaki hadisler hadis ilmi açısından en muteber hadislerden sayılır. Dolayısıyla mümin olan bir kimse, Hz. Mehdi aleyhi’s-selâm’ı inkara ve ilgili hadisleri itibarsız saymaya ve bu konuda şüphe yaratmaya kalkışamaz.

Buna ilave olarak, Ehl-i Sünnet’in otuzdan fazla hadis uzmanı ve hadislerin itibar ve sıhhat derecesini çok iyi bilen alimleri, Hz. Mehdi hadislerinin mütevatir olduğunu itiraf etmişlerdir ki ileride bu konuya müstakil bir başlıkta ele alacağız.

Söz konusu hakikatleri beyan eden bunca kitap (Sahih ve İslami itibara sahip hadis, tefsir, tarih ve kelam kaynakları) varken artık bu konuda şüpheye düşmenin bir yeri var mıdır? Eğer bu kaynaklar itibarsız, bunca ulemanın yazdıkları yalan ve uydurma ise, bu kitapların üzerine bir kırmızı çizgi çizilerek, sünnet-i nebevi ile ilgili muteber eserler sınıfından çıkarılmalıdır ki, yanılgılara vesile olmasın.

Şimdi öncelikle Hz. Mehdi aleyhi’s-selâm ile ilgili hadisleri nakleden sahabenin isimlerinin sunacak daha sonra bu hadislerin mütevatir, sahih ve müsned olduğunu itiraf eden Sünni ulemasının isimlerini zikredeceğiz.

Ehl-i Sünnet Kaynaklarında, İmam Mehdi (a.s) ile İlgili Hadisleri Nakleden Sahabenin İsimleri

1- İmam Emir-ul Mü’minin Ali b. Ebu Talib, bkz. “Sünen-i Ebi Davud”, c. 4, s. 51.

2- Ebu Umame Bahli, bkz. “el-Beyan”, Genci, s. 95.

3- Ebu Eyyub Ensari, bkz. “el- Mucem-us Sağir”, Tabarani, c. 1, s. 137.

4- Ebu Said Hudri, bkz. “Sünen-i Ebu Davud”, c. 4, s. 107, Hadis: 4385.

5- Ebu Selma Rai (Hz. Resulullah (s.a.a)’ın develerinin çobanı), bkz. “Maktel-ul Hüseyn”, Harezmi, s. 95.

6- Ebu’t- Tufeyl Amir b. Vasile, bkz. “Müsned-i Ahmed b. Hanbel”, c. 1, s. 99.

7- Ebu Leyla, bkz. “Menakıb” Harezmi, c. 5, s. 23-24.

8- Ebu Vail, bkz. “Ikd-ud Durer”, Cemaluddin Yusuf Dimeşki, s. 23-38.

9- Ebu Hureyre, bkz. “Sahih-i Buhari”, c. 2, s. 178.

10- Enes b. Malik, bkz. “Sünen-i İbn-i Mace”, c. 2, s. 519.

11- Temim Dari, bkz. “Arais-u Salebi”, s. 186.

12- Sevban (Hz. Resulullah’ın azat ettiği kölesi), bkz. “Sünen-i İbn-i Mace”, c. 2, s. 519.

13- Cabir b. Semure, bkz. “el-Burhan”, Muttaki Hindi, Tenbihat bölümünde ilk tenbih.

14- Cabir b. Abdullah Ensari, bkz. “Müsned Ahmed b. Hanbel”, c. 3, s. 384.

15- Cabir b. Abdullah Sadefi, bkz. “İstiab”, Kurtubi, c. 2, s. 111 ve “Mu’cem-i Kebir”, Taberani, c. 22, s. 937.

16- İmam Hasan b. Ali, bkz. “Yenabi-ul Mevedde”, Kunduzi, s. 589.

17- İmam Hüseyn b. Ali, bkz. “el-Burhan”, Muttaki Hindi, Bab: 2 Hadis: 17 ve 18.

18- Selman-i Farisi, bkz. “Maktel-ul Hüseyn” Harezmi, c. 1, s. 146.

19- Talha b. Ubeydullah, bkz. “el-Burhan”, Muttaki Hindi ve “el-Mehdiyy-ul Muntazar”, İbn-i Sıddık, s. 12.

20- Abbas b. Abdulmuttalib, bkz. “el-Mehdiyy-ul Muntazar”, İbn-i Sıddık, s. 12.

21- Abdurrahman b. Avf, bkz. “el-Beyan”, Genci (Şafii), s. 96.

22- Abdullah b. Hars bkz. (Haris) b. Cüz Zübeydi, “Sünen-i İbn-i Mace”, c. 2, s. 519 ve diğer baskısında, c. 2, s. 270.

23- Abdullah b. Abbas, “el-Fusul-ül Muhimme”, İbn-i Sabbağ (Maliki), s. 278.

24- Abdullah b. Ömer b. Hattab, bkz. “el-Fusul-ül Mühimme”, İbn-i Sabbağ (Maliki), s. 277 ve “el-Burhan”, Bab: 1, hadis: 2 ve Bab: 6, hadis: 6.

25- Abdullah b. Amr b. As, bkz. “el-Beyan”, Genci, s. 92.

26- Abdullah b. Mesut, bkz. “el-Fusul-ül Mühimme”, İbn-i Sabbağ, s. 279.

27- Osman b. Ebi-l As, bkz. “Müsned”, Ahmed b. Hanbel, c. 3, s. 216-217.

28- Osman b. Affan, bkz. “el-Mehdiyy-ul Muntazar”, Sıddık Mağribi, s. 12, Mekke Mecma-i Fıkhi’nin Fetva nitelikli makalesinde Genci’nin “el-Beyan”, s. 77, Beyrut baskısında kaydedilmiştir.

29- Alkame b. Abdullah, bkz. “Sünen-i İbn-i Mace” ve “el-Fusul-ül Mühimme”, İbn-i Sabbağ (Maliki).

30- Ali el-Hilali, bkz. “Mecma-üz Zevaid”, Haysemi, c. 6, s. 165.

31- Ammar b. Yasir, bkz. “el-Burhan”, Bab:1, hadis: 10 ve Bab: 4, Fasıl: 2, hadis: 1 ve 24.

32- Ömer b. Hattab, bkz. “el-Burhan”, Bab: 1, hadis: 38.

33- Ümran b. Hüseyn, bkz. “Müsned-i Ahmed b. Hanbel”, c. 4, s. 437.

34- Amr b. As, bkz. “el-Burhan”, Bab: 4, Fasl: 2, hadis: 23.

35- Amr b. Mürre Cüheni, “İbraz-ul Vehm-il Meknun”, Ebu-l Feyz Gimari ve “Örf-ul Verdi”, s. 139 ve 390 ve “el-Mehdiy-ul Muntazar”, İbn-i Sıddık İdrisi, s. 13.

36- Avf b. Malik, bkz. “Mu’cem-i Kebir”, Tabarani.

37- Katade b. Numan, “el-Burhan”, Bab: 1, hadis: 17 ve Bab: 6, hadis:10 ve 11

38- Kurre b. İyas el-Muzeni, bkz. “Yenabi-ul Mevedde”, s. 22

39- Ka’bü-l Ahbar, bkz. “Uked-ud Dürer”, Cemaluddin Dimeşki, s.180 ve 233, 234.

40- Ka’b b. Alkame, bkz. “el-Burhan”, Bab: 7, hadis: 8, 13, 21.

41- Muaz b. Cebel, bkz. “İbraz-ul Vehm-il Meknun” Ahmed b. Muhammed b. Sıddık, s. 8.

42- Fatıma’tuz-Zehra bint-u Resulillah (s.a.a), bkz. “Feraid-us Simtayn”, Hamvini.

43- Ümm’ül müminin Ümmü Seleme, bkz. “Sünen-i Ebi Davud”, 4, s. 151

44- Ümm’ül müminin Aişe, bkz. “el-Fiten”, Nuaym b. Hammad, “Uked-ud Dürer”, s. 16-17 ve “el-Burhan” Bab: 2, hadis: 21..

45- Ümmü Habibe, “el-Burhan” Bab: 4, Fasl: 2, hadis: 20.

Hz. Mehdi (a.f) İle İlgili Hadislerin Sahih ve Mütevatir Olduğunu İtiraf Edenler

1- Ebu-l Hasan, Muhammed b. Hüseyn Aburi Sicistani (ölm. H. 363):

Ehl-i Sünnet’in hadis hafızlarının ve hadis alimlerinin kabul ettiği büyük muhaddislerdendir. Menakıb-uş Şafii kitabında “Meryem oğlu İsa’dan başka Mehdi yoktur” uydurma hadisinin ravisi[3] olan Muhammed b. Halid Cundi’den bahsederken İmam Mehdi aleyhi’s-selâm hadislerinin sahih ve mütevatir olduğuna itiraf etmiştir.

2- Hafız Muhammed Yusuf Genci Şafii (658), “el-Beyan fi Ahbar-i Sahib-iz Zaman” 11. bölüm.

3- Şemsuddin Muhammed b. Ahmet Kurtubi (671), “et-Tezkire fi Ahval-İl Mevta ve Umur-ul Ahire”, s. 701.

4- Hafız Cemaluddin Mezzi (742), “Tehzib-ul Kemal”, c. 5, s. 146, 149, hadis: 5181.

5- İbn-i Kayyum Cevziye, Hanbeli (751), “Menar-ul Munif”, s. 142.

6- İbn-i Hacer Askalani (852), “Tehzib-ut Tehzib”, c. 9, s. 125. Ayrıca İbraz-ul Vehm-il Meknun, s. 423 nakline göre Feth-ul Bari.

7- Şemsuddin Sehavi (902), Feth-ul Muğis, Ebri’den naklen (Nezm-ul Mütenasir, Ketani, s. 226, İbraz-ul Vehm-il Meknun, Gımari, s. 436 ve el-İmam’ul Mehdi İnde Ehl-is Sünne, s. 232.

8- Celaleddin Abdurrahman Suyuti (911), Misbah-uz Zücace (Belbisi el-Atr’ul Verdi Fi Şerhi-l Katr-iş Şehdi, s. 45 nakline göre); “Fevaid-ul Mütakasire Fi-l Ehdis-il Mütevatire” ve onun muhtasarı “el-Ezhar-ul Mütenasire”; (İbraz-ul Vehm-il Meknun, s. 434 nakline göre.

9- İbn-i Hacer Haysemi (974), es-Savaik-ul Muhrika, s. 99, diğer bir baskısında, s. 167.

10- Şeyh Mer’a b. Yusuf Hanbeli (1033), “Feraid-ul Fikr-i Fil İmam-il Mehdiyy-il Muntazar”, “Levaih-ul Envar-il Behiyye”, c. 2 ve “el-İza’e” Muhammed Sıddık Kanuci, s. 147 nakline göre.

11- Ebu Zeyd Abdurrahman b. Abdulkadir Fasi (1092), “Menhec-ül Makasid” “Merasid-ul Mutemed”in şerhi, Şeyh Muhammed Arabi Fasi, Sahaviden naklen.

12- Muhammed b. Abdurresul Berzenci (1103), “el-İşaet-u Li Eşrat-is Sae”, s. 87.

13- Muhammed b. Abdulbaki Zerkani Maliki (1122) “Şerh-ul Mevahib-il Ledunniye” (“İbraz-ul Vehm-il Meknun” Sıddık Mağribi, s. 434 nakline göre ve “el-İmam-ul Mehdi İnde Ehl-is Sünne”, s. 230’da kaydedilmiştir.)

14- Şeyh Muhammed b. Kasım b. Muhammed Cesus Maliki (1182) Abdullah b. Abdurrahman Şirvani’nin “er-Risale” kitabının şerhi (Ketani, “Nezm-ül Mütenasir Min-el Hadis-il Mütavatir”, s. 226)

15- Ebu-l Ala İdris b. Muhammed İdris Hüseyni Iraki Fasi (1183) İmam Mehdi hakkındaki eserinde (Nezm-ul Mütenasir, s. 226 ve el- Mehdiy-ul Muntazar, İbn-i Sıddık Ğımari, s. 87 nakline göre)

16- Şeyh Muhammed b. Ahmed Sefarini (1188, Hanbeli) “Levaih-ul Envar-ul Behiyye” de, bu eser “el- İmam-ul Mehdi İnde Ehl-is Sünne”, c. 2, s. 20’de kaydedilmiştir.

17- Şeyh Muhammed b. Ali Sabban (1206) “İsaf-ur Rağibin”, s. 145, 147, 152’de.

18- Gazi Muhammed b. Ali Şevkani (1250) “et-Tevzih fi Tevatur-i Ma Ca’e Fi-l Mehdiy-ul Muntazar ve-d Deccal ve-l Mesih”

19- Mü’min b. Hasan Şeblenci (1291) “Nur-ul Ebsar”, s. 189.

20- Süleyman b. İbrahim Kunduzi Hanefi (1294), Yenabiu-l Mevedde, Bab: 85, s. 563.

21- Ahmet b. Zeyni Dehlan, Şafii Müftüsü (1304) “Futuhat-ul İslamiye”, c. 2, s. 211, Berzenci’nin “e-İşae”sinden naklen.

22- Seyyid Muhammed Sıddık Hasan Kanuci Buhari (1307) “el- İza’et-u Lima Kane ve Ma Yekunu Beyn Yedey-is Sae”, s. 112’de.

23- Muhammed Belbisi b. Muhammed b. Ahmet Hüseyni Şafii Mısri (1308), “Atr-ul Verdi fi Şerh-il Katr-il Şehdi”, s. 44’de Şeyh Ebu Abdusselam Şebravi’nin “Şerh-i Vird-is Seher” adlı kitabından naklen, s. 45’de de “Menakıb-uş Şafii” Ebu-l Hasan Abiri (ölm. 363)den ve “Misbah-uz Zücace” Süyuti’den naklen.

24- Ebu Abdullah Muhammed b. Cafer Ketani Maliki (1345) “Nezm-ul Mütenasir Min-el Hadis-il Mütevatir”, s. 225-227, hadis: 289. Beklenen Mehdi hususundaki hadislerin mütevatir olduğuna itirafda bulunan sekiz alimin isimlerini kaynağıyla zikretmiştir. İsimleri şunlardır: Sehavi, Abiri, Iraki, Şeyh Cesus, Zerkani, “Meğani-l Vefa Bi- Meani-l İktifa”nın müellifi, Sefarini, Şevkani.

25- Mübarekpuri (1353), “Tuhfe-tul Ahuzi”, s. 484, Bab: “Ma Cae Fil Mehdi” 2231. hadisi şerh ederken.

26- Şeyh Muhammed Hızır Hüseyn Mısri (1377), “Nazret-un Fi Ehadis-il Mehdi” makalesindeki “Mecellet-üt Temeddün-ül İslami” dergisinde yayınlanmıştır, Dimeşk, H. 1370/M. 1950, s. 829.

27- Ebulfeyz Seyid Ahmet b. Muhammed b. Sıddık Ğımari el-Hüseyni el-Ezheri eş-Şafii el-Mağribi (1380) “İbraz-ul Vehm-il Meknun Min Kelam-i İbn-i Haldun” veya “el-Mürşid-il Mübdi Li Fesad-i Ta’ni İbn-i Haldun fi Ehadis-il Mehdi”, s. 423. Bu eser “el- İmam-ul Mehdi İnde Ehl-is Sünne”, c. 2, s. 227- 382’de yayınlanmıştır.

28- Şeyh Nasıruddin-i Albani (Muasır) “Mecellet-ut Temeddün-il İslami” dergisinde yayınlanan “Havl-el Mehdi” başlıklı makalesinde, Dimeşk, Yıl: 22 Zilkade 1371, s. 642-646 ve “el-imam-ul Mehdi İnde Ehl-is Sünne”, c. 2, s. 391’de aynen kaydedilmiştir.

29- Şeyh Safauddin Âl-i Şeyh-il Halaka Iraki “Mecellet-ut Terbiyet-ul İslamiye” dergisi, sayı: 7, yıl: 14, s. 30, “el-Mehdiy-ul Muntazar Beyn-et Tasavvur-i vet Tasdik” Şeyh Muhammed Hasan Al-i Yasin, s. 29; “el- Mehdiyy-ul Muntazar”, s. 29.

30- Şeyh Abdulmuhsin b. Hamd-i Abbad, Medine İslam Üniversitesi öğretim üyesidir. “Mecellet-u Camiat-il İslamiye” dergisinde “Akidet-u Ehl-is Sünne ve’l Eser fi’l Mehdiyy-il Muntazar” başlıklı makalesinde, Medine, yıl: 1, sayı: 3, H. Zilkade 1388, bu makale aynen “el-İmam-ul Mehdi İnde Ehl-is Sünne”, s. 402 ve s. 404’de kaydedilmiştir. “Er- Red-du ala Men Kezzebe bi-l Ehadis-is Sahihet-il Varidet-i Fi-l Mehdi” başlıklı diğer daha geniş bir makalesinde. Bu makale de aynen “el- İmam-ul Mehedi İnde Ehl-is Sünne”, c. 2, s. 442’de kaydedilmiştir.

31- Ebu-l Fazl Abdullah b. Muhammed b. Sıddık Hüseyni İdrisi, “el-Mehdiyy-ul Muntazar”, s. 95, Alem-ul Kutub, Beyrut bas.

32- Şeyh Hammud b. Abdullah (Muasır) Medine İslam Üniv. üstatlarındandır. “el-İhticac bil Eser-i Ala Men Enkere-l Mehdiyy-el Muntazar” kitabında. O bu eseri Katar Müftüsünün “La Mehdiyy’un Yuntezer’u Bad’e-r Resul-Hayr’il Beşer” isimli makalesine reddiye olarak yazmıştır, s. 121.

33- Şeyh Abdulaziz b. Abdullah b. Baz (Muasır) Suudi Krallığının müftüsüdür. Şeyh Abdulmuhsin Abbad’ın “Akidet-u Ehl-i Sünnet-i ve-l Eser Fi-l Mehdiy-ul Muntazar” (yukarıda geçmiş olan) isimli makalesine teyit olarak yazdığı makalede.

34- Dr. Abdulhalim Neccar, Sa’d Muhammed Hasan Mısri’nin “el- Mehdiyyu Fi-l İslam” adlı eserinin önsözünde tenkit ile hatırlatmaktadır ki, hadis ulemasına göre Mehdi mevzusu kesinlikle manevi tevatüre ulaşmıştır, mütevatirdir.

Hz. Mehdi (a.s) ile İlgili Hadislerinin Sahih ve Senetli Olduğunu İtiraf Edenler

Hz. Mehdi aleyhi’s-selâm ile ilgili hadislerin sahih ve senetli olduğunu itiraf eden -şu ana kadar tespit edebildiğimiz -Ehl-i Sünnet’in ilm-ul hadis alimlerinden 25’inin isimlerini ve onların bu sahadaki itiraflarını içeren kaynakların isimlerini sunuyoruz.

1- Hafız Tirmizi (ölm. 297) “Sünen”inde. Bu eser Ehl-i Sünnet’in Sihah-ı Sitte’sinden biridir. c. 4, s. 505 ve 506.

2- Hafız Ebu Cafer Akili (ölm. 322), “ez-Züafa-ül Kebir”de Ali b. Nufeyl Harrani’nin hal tercümesi bölümünde, c. 3, s. 253.

3- Ebu Muhammed Hasan b. Ali Halef Berbehari Hanbeli Şeyhi, (329), “Şerh-us Sünne” kitabında Şeyh Hammud Tuyceri, “el- İhticac-ü Bil Eser Ala Men Enkere-l Mehdiy-ul Mutazar”, s. 28’i nakline göre.

4- Hakim Nişaburi (ölm. 405), “el-Müstedrek”, c. 4, s. 429-558.

5- Beyhaki (ölm. 458), “el- İtikat-u ve’l Hidaye İla Sebil-ir Reşad”, s. 127’de ve yine İbn-i Kayyum’un nakline göre “Menar-ul Munif”, s. 130, hadis: 225’de.

6- Hafız Beğevi (ölm. 510 veya 516), “Mesabih-us Sünne”, s. 488, hadis: 4199, 492 ve 493.

7- Ünlü Tarihçi ve Muhaddis İbn-i Esir (ölm. 606): “En-Nihayet-u Fi Ğerib-il Hadis ve’l Eser”, c. 1, s. 290; c. 2, s. 172, 325, 386; c. 4, s. 33 ve c. 5, s. 254’de.

8- İbn-i Menzur Afriki (711): “Lisan-ul Arab”, s. 59 “Huda” kelimesini açıklarken.

9- İbn-i Teymiye, (selefilik diye bilinen ekolün kurucusu, ölm. 728), “Minhac-üs Sünne”, c. 4, s. 211.

10- Hafız Zehebi (ölm. 748), “Telhis-ul Müstedrek”, c. 4, s. 553.

11- İbn-i Kesir-i Şami (ölm. 774), “en-Nihayet-u Fi’l Fiten ve’l Melahim”, c. 1, s. 55.

12- Fazıl Teftezani (ölm. 793), “Şerh-ul Mekasid”, s. 312, Şerh-i Akaid-i Nesefi, s. 169.

13- Nuruddin Haysemi (ölm. 807), “Mecma-üz Zevaid”, c. 7, s. 115-116, s. 313-317.

14- Şeyh Muhammed Cezeri Dimeşki Şafii (ölm. 833), “Esme-l Menakıb Fi Tehzib-i Esne-l Metalib”, s. 163, s. 168.

15- eş-Şehab Ahmet b. Ebu Bekr-i Busiri (ölm. 840), “Misbah-üz Zücace Fi Zevaid-i İbn-i Mace”, c. 3, s. 263, hadis:1442.

16- Alauddin b. Hüsameddin, Muttaki Hindi (ölm. 975): “el-Burhan Fi Alamat-i Mehdiyy-i Ahir-iz Zaman”, s. 177 183.

Bu kitap, Mehdilik iddisında bulunan Seyyid Muhammed b. Seyyid Muhammed Han Cunpuri’ye reddiye olarak yazılmıştır. Bu kitapta Mehdilikle ilgili hadislerin sıhhatini ve onlara inanmanın her Müslüman’a farz olduğunu beyan eden dört mezhep ulemasının fetvaları da yer almaktadır.

17- Seyyid Muhammed Murtaza Hüseyni Hanefi Vasıti Zebidi (1205), “Tac-ül Arus”, c. 10, s. 408-409, “Huda” kelimesini açıklarken.

18- Şehabuddin Ahmet b. İsmail Halvani el-Mısri Şafii (1308), “Katr-üş Şehdi Fi Evsaf-il Mehdi” Manzumesinde, s. 68.

19- Ebu-l Berekat Alusi Hanefi (ölm. 1317), “Ğaliyet-ul Mevaiz”, s. 76, s. 77.

20- Ebu-t Tayyib Muhammed Şemsulhak Azimabadi (ölm. 1329), “Avn-ül Mabud Şerh-i Sünen-i Ebu Davud”, c. 11, s. 361.

21- Şeyh Mansur Ali Nasif (1371): “et-Tacu-l Cami-u Li-l Usul” b. 7, 5, s. 341.

22- Şeyh Muhammed b. Abdülaziz Mani (ölm. 1385): “Tehdik-un Nazar Bi Ahbar-il İmam-il Muntazar”.

23- Şeyh Muhammed Fuad Abdulbaki (ölm. 1388), Şeyh Abdulmuhsin Abbad’ın nakline göre “Akidet-u Ehl-i Sünneti ve’l Eser Fil Mehdi’yil Müntazar” isimli makalesinde Sünen-i Ebu Davud’da yer alan bir hadise yaptığı açıklamada.

24- Ebu-l A’la Mevdudi (Muasır), “el-Beyaniyat”, s. 116.

25- Araştırmacı Yazar Sait Eyyup (Muasır), “Akidet’ul Mesih ved-Deccal Fi-l Edyan” s. 361, (Hicri 1413, Kum, 3. baskı).

Hz. Mehdi (a.s), Hz. Peygamber (s.a.a)’in Kızı Hz. Fatıma (s.a)’nın Soyundandır

Hz. Resul-i Ekrem sallâ’llâhu aleyhi ve alih’in Hz. Mehdi aleyhi’s-selâm ile ilgili verdiği haberler arasında, onun Hz. Fatıma selâm’ullahi aleyha’nın soyundan geleceği haberi de mevcuttur. Ehl-i Sünnet’in meşhur hadis uleması ve tarih yazarlarından yaklaşık yetmiş kişi bu hakikati ve bununla ilgili kaynakları nakletmişlerdir. Ve bu hususta herhangi bir şek ve şüpheye yer bırakmamışlardır. Hz. Resul-i Ekrem sallâ’llâhu aleyhi ve alih’den Ümmü Seleme’nin naklettiği hadisler şunlardır:

“Mehdi haktır ve Fatıma’nın soyundandır.”

“Mehdi, Fatıma’nın neslindendir.”

“Mehdi benim itretimden, Fatıma’nın neslindendir.”

Hz. Hüseyin, Resulullah sallâ’llâhu aleyhi ve alih’in Hz. Fatıma’ya hitaben şöyle buyurduğunu nakletmiştir:

“Mehdi senin neslindendir.”

“Müjdeler olsun sana ey Fatıma! Hiç şüphesiz Mehdi sendendir.”

Ebu Eyyup Ensari’den Resulullah sallâ’llâhu aleyhi ve alih’in şöyle buyurduğu naklolunmuştur:

“...Bizdendir vasilerin en hayırlısı ve o senin kocandır (ey Fatıma!)... Bizdendir Mehdi ve o senin evlatlarındandır.”

Gördüğünüz gibi bu hadislerin ortak mesajı; Hz. Mehdi aleyhi’s-selâm’ın, Hz. Resul-i Ekrem sallâ’llâhu aleyhi ve alih’in kızı Hz. Fatıma selâm’ullahi aleyha’nın neslinden geleceğini açıklamasıdır. Bu esas üzerine Mehdilik iddiasında bulunan bir kimse Hz. Fatıma’nın soyundan değilse onun yalancı olduğunda kimsenin şüphesi olmamalıdır. Nitekim Hz. Fatıma’nın soyundan gelip de Mehdilik iddiasında bulunanlara gelince, onları da teşhis için yine de Resulullah sallâ’llâhu aleyhi ve alih tarafından açıklanan Hz. Mehdi’nin diğer vasıf ve özelliklerine bakmak gerekir. Çünkü Resulullah sallâ’llâhu aleyhi ve alih Hz. Mehdi’yi bütün nişaneleriyle tanıtmış bulunmaktadır.

Şimdi Hz. Mehdi’nin Hz. Fatıma’nın neslinden olduğunu rivayet edenlerin isimlerini ve rivayetlerinin yer aldığı kaynakları sunuyoruz:

1- “İbraz-ul Vehm-il Meknun Min Kelam-ı İbn-i Haldun”, Ahmet b. Muhammed b. Sıddık Mağribi, s. 146, hadis: 77.

2- “el-İzaat-u Li Ma Kane ve Ma Yekunu Beyne Yedey-is Sae”, Seyyid Muhammed Sıddık Hasan Kanuci Buhari, s. 116’da.

3- “el-Erbein-e Hadisen Fi-l Mehdi”, Hafız Ebu Nuaym İsfahani, Suyuti bu kaynaktan naklen söz konusu hadisi “el-Örf-ül Verdi” adlı eserinde; Mukaddes Erdebili, “Hadikat-uş Şia” kitabında; Erbili, “Keşf-ul Gumme”de ve Allame Meclisi de “Bihar-ul Envar”da zikretmiştir.

4- “Erceh’ul Metalib”, Şeyh Ubeydullah (Hanefi), s. 381, 384 ve 385’de, çeşitli senetlerle.

5- “İs’âf-ur Rağibin”, İbn-i Sabban (Maliki), Şeblenci’nin “Nur-ul Ebsar”ının hamişinde basılmıştır, s. 137.

6- “el-İşaat-u Li-Eşrat-is Sae”, Muhammed b. Resul Hüseyni Berzenci, s. 88.

7- “Eşi’at-ul Lemeat”, Şeyh Abdulhak Dihlevi, c. 4, s. 337.

8- “İnsan-ul Uyun”, (Siyre-i Halebi diye maruftur), c. 1, s. 193.

9- “el-Burhan fi Alamat-ı Mehdiyy-i Ahir-iz Zeman”, Muttaki Hindi, bab: 2, hadis:2, 17, 20, 22 ve 23.

10- “el-Beyan Fi Ahbar-i Sahib-iz Zeman”, Genci (Şafii), s. 310, Necef bas.

11- “et-Tac-ul Cami-u Li-l Usul”, Şeyh Mansur Ali Nasif, c. 1, s. 343, Kitab-ul Fiten’in 7. babının başlarında.

12- “Tarih-ur Rikka”, Ebu Ali Kuşeyri Harrani, s. 70-71.

13- “Tarih-ul Kebir”, Buhari, c. 2, 1. Bab, s. 316.

14- “Tezkiret’ul-Huffaz”, Şemsuddin Zehebi, c. 1, s. 463.

15- “Tezkire”, Kurtubi, s. 616.

16- “Ta’lika”, Şeyh Tahir Nesani’nin, Kuşeyri’nin “Tarih-ur Rikka”sına yazdığı Ta’likadır.

17- “Telhis-u Müstedrek-i Hakim”, Zehebi, s. 557.

18- “Temyiz-ut Tayyib Min-el Habis”, İbn-i Rabi Şeybani, s. 220.

19- “Teysir-ul Vusul”, İbn-i Rabi Şeybani, c. 2, s. 237.

20- “Caliyet-ul Kider”, Abdulhadi Ebyari, s. 208.

21- “Cami-us Sağir”, Suyuti Şafii, c. 2, s. 579.

22- “Cem-ul Cevami” Suyuti, c. 2, s. 104.

23- “Cevahir-ul İkdeyn”, Nureddin Semhudi, bunu Kunduzi, “Yenabi-ul Mevedde” adlı eserinin 73. Babında nakletmiştir.

24- “ed-Durr’ul Mensur”, Suyuti, c. 6, s. 58; Suyuti bu konuyla ilgili hadisi Ebu Davud, İbn-i Mace ve Tabarani’den, onlar da Hakim’den o da Ümmü Seleme’den nakletmiştir.

25- “ed-Durr’ul Munezzem”, Muhammed b. Talha (Şafii), bu hadisi “Yenabi-ul Mevedde”de de nakletmiştir, s. 432, İstanbul bas.

26- “Zehair-ul Ukba”, Muhib-ut Taberi, s. 44 ve s. 166, Ebu-l Ala Hemedani’nin, “Erbeine Hadisen Fi-l Mehdi”nin nakline göre.

27- “Rumuz-ul Ehadis” Ahmet Ziyauddin (Hanefi, Nakşibendi), s. 236.

28- “Sirac-ul Munir Fi Şerh-il Cami-is Sağiyr-i Suyuti”, Ahmet b. Muhammed Azizi, s. 409.

29- “Sünen-i Ebu Davud”, Sicistani, c. 4, s. 151.

30- “Sünen-ül Mustafa”, İbn-i Mace Kazvini, c. 2, s. 519.

31- “Şerh-u Nehc-il Belağe”, İbn-i Ebi’l-Hadid, c. 1, s. 281, 2 ciltlik Mısır bas.

32- “Sahih-i Müslim”, Kenz-ul Ummal’ın nakline göre, c. 14, s. 264.

33- “es-Savaik-ul Muhrika”, İbn-i Hacer-i Heysemi, s. 235.

34- “el-Arais’ul Vaziha”, Abdulhadi Ebyari, s. 208.

35- “el-Örf’ül Verdi Fi Ahbar-il Mehdi”, Suyuti, “el-Havi li-l Fetava”yla bir arada basılmıştır, c. 2, s. 124-155 ve 165’de Ebu Nuaym, İbn-i Asakir ve Tabarani’den naklen, H. 1378 Mısır bas.

36- “Uked-ud Dürer Fi Ahbar-il Muntazar”, s. 21, hadis: 21-25.

37- “el-Fetave-l Hadise” İbn-i Hacer-i Haysemi (Mekki), s. 29.

38- “Feth-ul Kebir”, Yusuf Nebhani, s. 259.

39- “el-Fiten ve’l Melahim”, Ebu Nuaym b. Himad, c. 1, s. 373 Kahire-Mektebet-ut Tevhid bas.

40- “Futuhat-ul Kebir”, Muhyiddin İbn-i Arabi, Bulak bas.

41- “el-Firdevs”, Şireveyh b. Şehrdar Deylemi, c. 4, s. 223, hadis: 6670.

42- “el-Füsul-ul Mühimme”, İbn-i Sabbağ (Maliki), s. 276.

43- “el-Fıkh’ul Ekber”, Mevlevi Hüsn-üz Zaman, c. 2, s. 67, 70.

44- “Kenz-ul Ummal”, Muttaki Hindi, c. 6, s. 318 ve c. 7, s. 259 Haydarabad bas.

45- “Kenz-ul Hakaik”, Menavi, s. 3 ve s. 144, Mısır, Bulak bas.

46- “Levaih-ul Envar-il Behiyye”, Muhammed Sefarini Hanbeli, Fevaid başlığından önce.

47- “Mecma-uz Zevaid”, Nuruddin-i Heysemi, c. 9, s. 166, Kitab-ul Menakib, Fazl-ı Ehl-i Beyt aleyhum’us-selâm.

48- “Müstedrek” Hakim Nişaburi, s. 557.

49- “Müsned-u Fatıma”, Suyuti, hadis: 1406, Matbaatu Azize, Hindistan Haydarabad bas.

50- “Meşarik-ul Envar Fi Fevz-i Ehl-il İtibar”, Hamravi, s. 152.

51- “Mişkat-ul Mesabih”, Hatib Tebrizi, c. 3, s. 24.

52- “Mesabih-us Sünne” Beğevi, 3, s. 134.

53- “Metalib-us Seul” Muhammed b. Talha (Şafii), s. 89.

54- “el-Mucem-us Sağir”, Ebu’l Kasım Tabarani, s. 52, hadis: 94.

55- “Miftah-un Neca”, Bedahşi, 1002, (el yazması).

56- “Makatil-ut Talibiyyin”, Ebu’l Ferec İsfahani, s. 143.

57- “Mekasid-ul Hasene”, Şemsuddin Sehavi, s. 435.

58- “el-Melahim”, İbn-i Münadi, Ebu’l Hüseyn Ahmet b. Cafer, s. 41.

59- “el-Menar-ul Munif”, İbn-i Kayyum Cevziye, s. 146, hadis: 334.

60- “Muntehab-u Kenz-il Ummal”, Ahmet İbn-i Hanbel’in Müsned’inin hamişinde basılmıştır, c. 4, s. 96 ve c. 6, s. 30.

61- “Minhac-us Sünne”, İbn-i Teymiye, c. 2, s. 211.

62- “Mizan-ul İ’tidal”, Zehebi, c. 1, s. 355 ve c. 2, s. 240.

63- “Nihayet-ul Bidaye ve’n Nihaye”, İbn-i Kesir Dimeşki, s. 40, 371.

64- “Yenabi-ul Mevedde”, Süleyman Kunduzi, c. 3, s. 86, Beyrut bas.

Hz. Mehdi (a.s), Hasan b. Ali (a.s)’ın Soyundan Değil, Hüseyn b. Ali (a.s) Soyundandır

Hz. Resul-i Ekrem sallâ’llâhu aleyhi ve alih’in önceden bildirdiği şeylerden birisi de İmam Mehdi aleyhi’s-selâm’ın nesebi ve ailevi özellikleridir. Resulullah sallâ’llâhu aleyhi ve alih çeşitli tabirlerle İmam Mehdi aleyhi’s-selâm’ın Hüseyni olduğunu, yani baba tarafından ceddinin Hüseyn b. Ali b. Ebi Talib olduğunu bildirmişlerdir.

Elbette, Ehl-i Sünnet’in ünlü alim ve tarihçilerinden birçoğu bu hususu açıklayan hadisleri nakletmiş ve Hz. Mehdi’nin Hz. Hüseyn’in 9. torunun olduğunu ve Hicri 3. yüzyılın ikinci yarısının başlarında Samerra şehrinde dünyaya geldiğini ve babasının İmam Hasan Askeri olduğunu itiraf etmişlerdir. Biz örnek olarak bu konuyla ilgili hadisleri nakleden şahsiyetlerden bazılarının isimlerine yer veriyoruz.

1- Allame İbn-i Kuteybe Dineveri (276): “Garib-ul Hadis”te Hz. Mehdi aleyhi’s-selâm’dan sohbet açılınca Emir-ul Mü’min’in İmam Ali aleyhi’s-selâm’ın şöyle buyurduğunu naklediyor: “Hiç şüphesiz o Hüseyn aleyhi’s-selâm’ın soyundandır...”; “Şerh-i Nehc-il Belağe” İbn-i Ebi-l Hadid, c. 1, s. 128 ve c. 19, s. 130.

2- Hafız Ebu’l Hasan Ali b. Ömer Darekutni (ölm. 385): Genci, “el-Beyan” Bab:7’de ve Kunduzi, “Yenabi-ul Mevedde”, Bab: 94’de, Resul-i Ekrem sallâ’llâhu aleyhi ve alih’in hastalığı sırasında, Hz. Fatıma’nın mükerrem babasının ziyaret ve görüşüne gidişini, Hz. Resul-i Ekrem sallâ’llâhu aleyhi ve alih’in Hz. Fatıma ’ya hitaben Allah-u Teala’nın kendi yüce hanedanına altı özellik verdiğini açıklayarak şöyle buyurduğunu zikreder: “O altı özellikten birisi, Hz. İsa’nın, kendisinin arkasında namaz kılacak olan şahsın şu ümmetin Mehdisidir. O, bizim hanedanımızdandır” sonra orada bulunan Hz. Hüseyn aleyhi’s-selâm’ın mübarek omsuzuna elini vurarak “Ümmetin Mehdisi bun(un soyun)dandır” diye buyurdular.

3- Hafız Ebu Nuaym İsfahani (ölm. H. 430): “Erbeune Hadisen Fi’l Mehdi” kitabında altıncı hadis olarak Huzeyfe’den naklen rivayet etmiştir ki: Hz. Resulullah sallâ’llâhu aleyhi ve alih hutbe okuyup gelecekte vuku bulacak olayları haber vererek şöyle buyurdu: “Eğer dünyanın ömründen bir günden fazla kalmazsa dahi Allah o günü benim soyumdan olan ve ismi benim ismim olan birisi gelinceye dek uzatır.”

Salman-i Farisi dedi ki: “Ya Resulullah, o sizin hangi evladınızdandır?”

Resulullah sallâ’llâhu aleyhi ve alih eliyle Hz. Hüseyn aleyhi’s-selâm’a dokunarak buyurdu: “Bu oğlumdandır”.

4- Harezm’in en ünlü hatibi Muvaffak b. Ahmet Mekki Harezmi (ölm. H. 586): “Maktel-ul Hüseyn”, 7. bölüm.

5- Şeyh-ul İslam Ebu-l Ala Hasan b. Ahmet b. Hasan Attar Hemedani, “Erbeune Hadisen fi-l Mehdi” kitabının müellifi (ölm. H. 569). Bu eseri el yazması olarak Kum’daki Ayetullah Mer’aşi Kütüphanesinde mevcuttur.

6- İbn-i Ebi’l Hadid (656): “Şerh-i Nehc-ül Belağe”, c. 1, s. 281-282 ve c. 19, s. 130; İbn-i Kuteybe’nin “Garib-ul Hadis”de İmam Ali aleyhi’s-selâm’dan nakline işaret ederek.

7- Muhammed b. Yusuf Genci (H. 658 senesinde katledilmiştir, Şafii’dir), “el-Beyan fi Ahbar-i Sahib-iz Zaman”, s. 90, bab: 9, Necef bas.[4]

8- Yusuf b. Yahya Mukaddesi Selemi (ölm. 685, Şafii), “Uked-ud Durer Fi Ahbar-il Muntazar”, Mektebet-u Alem-il Fikr, Mısır bas.

9- Muhibbuddin Taberi (694), “Zehair-ul Ukba”, s. 136-137.

10- Şeyh İbrahim b. Muhammed b. Müeyyed b. Abdullah Cuveyni Horasani (ölm. H. 730), “Feraid-üs Simtayn Fi Fezail-il Murteza ve’l Betul ves Sibteyn ve’l Eimmeti Min Zürriyetihim”, c. 2, s. 325-326, hadis: 575, Hafız Ebu-l Ala Hasan Attar Hamadani’ye dayanan senediyle.

11- Hafız Zehebi (748), “Mizan-ul İtidal”, c. 2, s. 382, Abbas b. Bekar Zabbi’nin hal tercümesinde.

12- Muhammed b. Muhmut (Hace Parsa diye tanınır) (822), “Fasl-ul Hitab”da Hz. Mehdi aleyhi’s-selâm’ın Hz. Hüseyn’in soyundan ve Hz. İmam Hasan Askeri’nin oğlu olduğuna dair geniş açıklamada bulunmuştur (Yenabi-ül Mevedde, 65 bab, s. 464, Necef bas.).

14- İbn-i Hacer-i Askalani (ölm. H. 852); “Lisan-ul Mizan”, c. 3, s. 300.

15- İbn-i Sabbağ Maliki (855); “el-Fusul-ül Mühimme Fi Marifet-il Eimme”, s. 277.

16- Süleyman b. İbrahim Kunduzi Hanefi (1294); “Yenabi-ul Mevedde, bab: 77, s. 534’de Selman-i Farsi’den şöyle nakleder: Resulullah sallâ’llâhu aleyhi ve alih İmam Hüseyn (a.s)’a hitaben buyurdular ki: “....Sen dokuz hüccetin babasısın ki onların dokuzuncuları Kaimleri (Kıyam edecek olanları) olan Mehdi’dir”. Diğer bir hadiste ise şöyle bir ibare mevcuttur: “Ve Hüseyn’in soyundan gelecek olan dokuz kişi Mutahhardırlar” (yani her türlü ayıp günah ve kusurdan uzaktırlar.)

17- Şeyh Abdulhadi İbyari (1305); “el-Arais-ul Vaziha” 208.

18- Seyyid Mü’min b. Hasan Şeblenci (1308): “Nur-ul Ebsar Fi Menakıb-ı Âl-i Beyt-in Nebiyy-il Muhtar” Bulak, Mısır bas.

---

[1] - Bu konuda geniş bilgi için şu kitaplara bakabilirsiniz:

Mehdi-i Muntazar Ra Beşinâsid, Mehdi Fakih İmanî, İsfahan, Hicri 1384 (Bu kitapta Hz. Mehdi hakkında yazılmış olan yaklaşık 400 kitabın ismi verilmiştir.)

Kitapname-i İmam Mehdi, Tahran. (Bu kitapta Hz. Mehdi konusuyla ilgili 355 kitabın ismi verilmiştir.)

Der Costocuy-i Kaim, S. Mecid Tabatabaî, Kum, Cemkeran Mescidi Yayınları, Hicri-Şemsi 1370 (Bu kitapta 429’u müstakil olarak Hz. Mehdi hakkında yazılan, geriye kalanı ise diğer konuların yanında bu konuyu da ele alan toplam 1850 kitabın ismi verilmiştir.)

Kitapname-i Hz. Mehdi, Ali Ekber Mehdi pur. (İki ciltten oluşan bu kitapta Hz. Mehdi konulu 2066 kitap tanıtılmıştır.)

Kısacası Hicri 3. yüzyılın ikinci yarısından günümüze dek, bu alanda iki bin cildi aşkın kitap ve risale telif edilmiş ve yine kitap niteliğinde sayısız makaleler yazılmıştır. Bunların yarısından fazlası da bir veya birkaç defa basılmıştır. Şiî ve Sünnî alim ve düşünürler tarafından yazılan bu kitaplar Arapça, Farsça, Orduca, Türkçe, Tayca, İngilizce, Fransızca, Rusça ve diğer dillerde telif veya bu dillere tercüme edilmiş kitaplardan oluşmaktadır.

[2] - Kitapname-i Hz. Mehdi, Mehdipur 2, 778.

[3] - Mezkur uydurma hadis şu kaynaklarda da eleştirilmiştir:

“Tezkire”, Kurtubi, 701.

- “Tehzib-ul Kemal”, Hafız Mezzi, c. 25, s. 146, Muhammed b. Halid Cündi’nin biyografisinde.

- “Menar-ul Munif”, İbn-i Kayyum Cezvi (Hanbeli), s. 142.

- “Tehzib-ut Tehzib”, İbn-i Haceri Askalani, c. 4, s. 125 Muhammed b. Halid’in biyografisi bölümünde.

- “Feth-ul Muğis”, Sehavi (Nezm-ul Mütenasir, Ketani, s. 144 nakline göre).

- “Misbah-uz Zücace”, Suyuti (Atr-ul Verdi, Belbisi, s. 45, nakline göre) ve “Örf-ül Verdi”, s. 165.

- “Savaik-ul Muhrika”, İbn-i Hacer, s. 99 ve diğer baskısında s. 167.

- “el-Burhan”, Muttaki Hindi, Bab:12.

- “Feraid-ul Fikr-i fi-l İmam-il Mehdiy-ul Muntazar”, Mer’a b. Yusuf Keremi “Levaih-ul Envar”, Sefariyni, s. 23, nakline göre.

- “el-İşae”, Berzenci, s. 87.

- “Şerh-ul Mevahib-il Ledunniye”, Zerkani (el-Mütenasir, Ketani, s. 114, nakline göre)

- “Levaih-ul Envar-il Behiyye”, Sefarini.

- “İs’af-ur Rağibiyn”, Sabban, s. 140.

- “Nur-ul Ebsar”, Şeblenci, s. 171.

- “Nezm-ul Mütenasır”, Ketani, 228.

- “Akidet-u Ehl-is Sünne ve’l Eser”, Abdulmuhsin Abbad (el-İmam-ul Mehdi İnde Ehl-is Sünnet, c. 2, s. 402.

- “el-İhticac Bi-l Eser Ala Men Enkere-l Mehdiyy-el Muntazar”, Tuveyciri, s. 28, 143 ve 301

- “el-Mehdiyy-ul Muntazar” İbn-i Sıddık Gimari, s. 7.

[4] - Hafız Ebu Nuaym’in “Erbein” (40 Hadis) kitabının asıl metnine ulaşamadık. fakat Suyuti (ölm. H. 911) onu birçok diğer hadislerle birlikte toplayıp düzenlemiş “el-Örf-ül verdi Fi Ahbar-il Mehdi” diye isimlendirmiştir ve onlarca risale ile birlikte “el-Havi Li-l Fetava”, ünvanıyla M. 1959 ve H. 1378 senesinde Mısır’da yayınlanmıştır. Bu hadisleri Şia ulemasından Erbili, “Keşf-ul Gumme”de; Behrani, “Gayet-ul Meram”da; Allame Meclisi, “Bihar-ul Envar”, c. 1, s. 78-85’de, Amili, “Ayan-uş Şia”, c. 4’de kaydetmişlerdir.